کشاورزی پایدار

زراعت فن کشت و کار و بهره برداری از عوامل محیطی برای تولید محصولات کشاورزی می باشد .

در یک منطقه مشخص عواملی وجود دارند که روی تولید محصولات کشاورزی تاثیر می گذارند که عبارتند از :

سطح تکنولوژی ( از قبیل منابع نیرو در کشاورزی ، استفاده از بذر اصلاح شده و کودهای شیمیایی و سایر نهاده های کشاورزی ) ، منابع تولید ( مانند کار ، سرمایه و مدیریت ) ، سنت زارع ، و روشهای کشاورزی و سرانجام عوامل فیزیکی و بیولوژیکی محیط از قبیل حرارت و نور و غیره

 تا کنون سعی محققین بر این بوده است که کیفیت بعضی از عوامل فوق را بالا برند ولی از تغییر کلی دادن ، نحوه کشت و کار اجتناب ورزند و آن به دو دلیل زیر بوده است :

* اغلب زارعین حاضر به قبول وانجام تحقیقات جدید و مراکز و موسسات و دانشکده های کشاورزی نبوده و روشهای سنتی خود را با سیستم جدیدی که ارائه میشود تغییر نمیدهند . بنابراین کوشش مراکز تحقیقات کشاورزی بر این بوده است که سطح تکنولوژی را در زراعت بالا ببرند .

* روشهای سنتی که بوسیله زارع به کار برده میشود ، نتیجه تجربیات چند نسل پیش از او بوده که باعث ایجاد یک تعادل محیطی هم از نظر انسانی ( مانند برآورده کردن احتیاجات شخصی ، وضع اقتصادی و غیره ) و هم تکنیکی ( عوامل بیولوژیکی ، فیزیکی محیط ) گردیده است .

 مسلما توسعه کشاورزی فقط در بالا بردن سطح تکنولوژی و شناسایی عوامل محیط محدود نشده بلکه باید حداکثر استفاده را از عوامل محیط نمود تا بدون متحمل شدن هزینه های اضافی ، بازده را بالا برد .